Kapitalisme is een vies woord geworden voor mij als ik kijk naar wat er allemaal mogelijk is geworden aan misbruik van elkaar en van het systeem onder de noemer van kapitalisme. Wanneer ik in het woordenboek kijk naar de betekenis van kapitalisme, dan staat er:
1. maatschappelijk stelsel waarbij de productiemiddelen enz. eigendom zijn van particulieren of vennootschappen, die betaalde arbeiders of ambtenaren in dienst hebben en niet gesocialiseerd zijn; zie staatskapitalisme*.
2. (ongunstig) de (over)macht van het geld in het economische leven; de strijd tegen het kapitalisme of tegen het kapitaal
*Staatskapitalisme: (economisch)kapitalistisch streven van de staat die in de plaats van de ondernemer treed; men spreekt wel van staatssocialisme.
In de woordenboek betekenis zien we al dat er misbruik mogelijk is binnen de huidige betekenis, zoals macht over het geld en de staat die door nationaliseren het privatiseren onmogelijk maakt. Nu zijn de huidige vormen van privatisering ook geen schoolboek voorbeeld van een gunstige vorm van kapitalisme, privatisering nu is overleven en daarbij zoveel meegraaien wat weer mogelijk is vanuit de angst om te overleven. Maar je zou kunnen stellen dat binnen het kapitalisme het volk, de particulier eigendom is van de productiemiddelen enz. Daar kan ik in de huidige setting, het huidige stelsel niet zoveel van merken en met de huidige mentaliteit moet ik er zelfs niet aan denken dat de bevolking het kapitalisme werkbaar maakt. Hoe komt het dan dat ik zo weinig vertrouwen in de mensheid heb, in mijzelf heb? Dat is niet zo’n hele moeilijke vraag, want nu binnen het huidige kapitalisme is geld de levensstandaard, maar stel nu eens dat we het winst maken niet meer nodig hebben uit het oogpunt van hebzucht en het kapitaal dat we inleggen in het kapitalistische systeem LEVEN is. Dan hoeven we niet steeds geld te printen om het kapitalisme draaiende te houden, het LEVEN dat al aanwezig is op onze planeet en waar wij deel vanuit maken, zal dan de inleg zijn om het kapitalistische systeem draaiende te houden. Met andere woorden het KAPITAAL- IS – MIJ, ik ben leven en leg dat als kapitaal (lees: participatie) in om samen met alle anderen te werken en het economische stelsel draaiende te houden. Waarbij het de taak van de overheid is om banen te creëren voor allen, zodat iedereen een aantal uren werk per week voor zijn rekening neemt en de banen die misbruik maken van het leven uitgerangeerd zullen worden als niet meer passend werk binnen puur kapitalisme. In ons huidige stelsel draaien wij rondjes als ratten in een tredmolen, maar dat is niet nodig, zolang we nog kunnen zien wat wij met z’n allen kunnen teweeg brengen en zo een schuldenvrij leven tegemoet gaan, dan moet er toch nog een sprankje hoop in ons zijn die verandering van een verkrachtend kapitalisme naar een puur kapitalisme wil. Wie wil er geen aandeelhouder van het bedrijf zijn waar hij werkt? Dat kan wanneer de bevolking eigenaar is van onder meer alle productiemiddelen en dan ga je totaal anders naar je werk, dan wanneer je wordt geleefd/gekoeioneerd door je baas en collega’s.
Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om kapitalisme als begrip te ervaren als een vies en besmet woord.
Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om ervaringen en beelden van misbruik binnen kapitalisme te projecteren op het kapitalisme als concept en mij niet te realiseren dat ik zo het kapitalisme nooit een tweede kans kan geven om een doorstart te maken naar puur kapitalisme en daarbij mijzelf en anderen beperk.
Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om falen te koppelen aan kapitalisme en dat als een falen van de mensheid en dus van mijzelf te ervaren, waardoor ik het weg wil hebben uit mijn realiteit, omdat het mij negatieve gevoelens brengt.
Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mij niet te realiseren dat wanneer kapitalisme negatief voor mij is ik altijd op zoek zal gaan naar iets dat positief voor mij is en wat betekent dat ik mij bevind binnen een polariteit en mij dus altijd binnen een jojo effect van negativiteit en positiviteit zal bevinden zonder echte oplossingen aan te kunnen dragen.
Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mij niet te realiseren dat mijn negatieve kijk op het kapitalisme mij blind maakte voor wat het eigenlijk kan zijn en dat ik het kapitaal ben en dat door mij en alle anderen als mij er weer een fatsoenlijk leven mogelijk is.
Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om alles beter te vinden dan kapitalisme en mij niet te realiseren dat ik op deze manier in vergelijking treed met alle andere mogelijkheden ten opzichte van kapitalisme, wat automatisch zeer beperkend werkt, omdat ik al vergelijkend niet meer in de gaten heb wat de beste oplossing is voor alle deelnemers.
Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mensen in andere landen die nog nooit kapitalisme hebben meegemaakt en een armoedig en ellendig bestaan leiden, door mijn afkeer van het kapitalisme hen uit te sluiten van welke vorm van kapitalisme dan ook.
Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om reacties te hebben op het woord kapitaal en dat te koppelen aan geld en misbruik van geld en mij niet te realiseren dat kapitaal geld kan hebben om als waarde, maar net zo goed ook leven als waarde kan hebben.
Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijn reactieve gedrag ten opzichte van geld wel of niet te hebben een rol te laten spelen in mijn interpretatie van het woord en het concept kapitalisme.
Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mij niet te realiseren dat een herdefiniëring van het woord/concept kapitalisme een doorstart kan betekenen voor het kapitalisme waar wij allen zo verknocht op lijken te zijn en zo ons uit een donkere crisis kunnen trekken.
Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mij te laten leiden door emoties omtrent een woord als kapitalisme, waardoor ik mij de kans ontneem om te zien dat er best een uitweg uit onze collectieve financiële misere te vinden is.
Ik ga met mijzelf de verbintenis aan om mij niet te beperken tot een definitie van het woord kapitalisme zoals mij dat mijn hele leven lang is aangeboden door opvoeding en sociale programmering en mijn horizon te verbreden en te kijken naar het woord en te zien dat het meer potentie heeft dan dat men ons heeft doen geloven en waardoor ik dat ook ben gaan geloven.
Ik ga met mijzelf de verbintenis aan om mijn kennis van economie te verbreden om te kunnen zien/realiseren/begrijpen hoe ons huidige stelsel te veranderen binnen wat al hier is.
Ik ga met mijzelf de verbintenis aan om aan KAPITAAL – IS – MIJ invulling te geven en anderen bewust te maken van het feit dat we iets kunnen maken van wat hier is dat geen misbruik maakt van het leven, van ons als bevolking, maar een levenswaardige versie is van kapitalisme, iets dat wij allemaal willen en op gehoopt hebben.
Een Veertiger haar Tocht naar Leven 