Waar ik in mijn vorige twee blogs de persoonlijke en interpersoonlijke kant van het woord dimensie heb aangepakt zal ik in deze blog dit doortrekken op universeel niveau. Waarbij ik eerst zal kijken hoe dit woord in onze wereld gebruikt wordt, door een aantal voorbeelden als leidraad te gebruiken.
We zeggen dat de evenaar één dimensie heeft. Hij is één-dimensionaal
De dimensie van een vectorruimte V is het aantal vectoren waaruit de basis van die vectorruimte is opgebouwd
Minister Asscher informeert de Tweede Kamer over de inzet van het kabinet inzake de versterking van de sociale dimensie van de EMU.
Adidas geeft window shopping nieuwe dimensie.
Angsten houden je nog gevangen in de derde dimensie van de Aarde.
In de vierde dimensie bevinden zich onze geboorte, dood en alles wat daar tussen zit.
Dat is de dimensie die ik hier uitleg – waarom of hoe het komt dat je soms het gevoel hebt dat wanneer je het punt dat je onder ogen moet zien probeert te veranderen, maar dat lukt je gewoonweg niet.
De bovenstaande tekst op de laatste zin na, heb ik nu al dagen open op mijn computer staan en ik kan er maar geen blog van maken. Het woord ‘dimensie’ bleef blur en vaag of als een polariteit door mijn hoofd spoken. Ik kwam er niet uit, ik wilde iets zinnigs schrijven, iets dat mij zou verder helpen, maar er was niets dan dat wat er eerder ook al was. En aangezien wij bij Desteni werken met wat ‘hier’ is, moest de ‘oplossing’ ook ‘hier’ zijn. En na een chat gisteravond zag ik het ineens, dimensie betekent ook alle lagen, alle kanten of alle aspecten, waarbij dat laatste woord aspect al mijn voorkeur had. Ik zag alle dimensies van het woord ‘dimensie’ niet als een geheel, voor mij was het een strijd tussen al die betekenis dimensies waar uiteindelijk een winnaar uit moest komen, maar er is geen winnaar en ook geen verliezer. Dimensies helpen je dieper in een ‘probleem te kijken en alle stukken informatie bij elkaar te brengen zodat je de puzzel in het hier, het fysieke kan oplossen.
Hieronder een impressie van de chat met Sunette Spies:
De context waarbinnen we hier kijken is specifiek gericht op punten in de ‘geest die binnen ons dagelijks leven zich afspelen. Bijvoorbeeld: een probleem onder ogen komen in de ‘geest’ dat je met iemand hebt, waarbij je op deze persoon reageert, en wat je ook doet terwijl je het punt onder ogen ziet – je vindt geen oplossing/verandering hiervoor. In feite vindt het tegenovergestelde plaats en bemerk je dat je meer reageert, of er komen nieuwe punten bij of wanneer je het probeert te veranderen – worden er meer gevolgen gecreëerd in relatie tot die persoon.
Wij hebben de neiging om onze wereld door de ogen van de ‘geest’ te zien – bijvoorbeeld wanneer we kijken naar mensen/situaties in de wereld waarbij we het ergste verwachten/vooruit lopen op het ergste dat gebeuren kan waardoor er een angst gecreëerd wordt – dan kunnen we zeggen dat het hoofdpunt/probleem ‘het kijken naar dingen op een bepaalde manier’ is. Het voorgeprogrammeerde in de ‘geest’ is al automatisch ingesteld als het probleem – wat betekent dat de ‘geest’ fundamenteel het probleem is, dus zal de oplossing nooit in onze ‘geest’/ons zelf bestaan … het was zo nooit geprogrammeerd, het zijn altijd problemen, gevolgen en domino-effecten geweest – keer op keer opnieuw. Met andere woorden, ik kon het woord oplossing binnen elke menselijke ‘geest’ niet geprogrammeerd zien of überhaupt zien bestaan. Een andere dimensie kwam erbij, die erg interessant is – ik zag hoe we altijd met heel weinig informatie werken wanneer we naar problemen kijken, zo weinig dat we alleen een percentage van het probleem/een stukje van het probleem zien en zelfs dan creëren we nog meer problemen, omdat we niet omgaan met het probleem/punt als een geheel. Dan rijst de vraag: “hoe kunnen we dan het levende woord als oplossing integreren binnen ons dagelijks leven/besluitvorming/het benaderen van mensen/het systeem wanneer zo’n woord in feite niet in ons en als ons bestaat?”. Wat zou het betekenen om een oplossing te creëren, oplossingen te vinden, om punten aan te sturen tot echte oplossingen? Dus moeten we de volgende punten/dimensies in ogenschouw nemen:
1. We creëren meer problemen, wanneer we alleen maar met weinig informatie werken – om het probleem als een geheel te zien moeten we er zeker van zijn dat we ‘alle informatie’ hebben.
2. We moeten ons realiseren dat we een inherente neiging hebben om problemen/gevolgen te willen creëren als oplossingen, dus wanneer we een oplossing hebben: dan moeten we de oplossing projecteren en zien hoe het zich ontvouwt – zien of de oplossing valide is als echte verandering of alleen maar meer gevolgen creëert.
Ik ben er zeker van dat velen bijvoorbeeld een probleem in de ‘geest’ hebben, waar zij nog geen oplossing voor hebben – dus een werkelijk punt van verandering/het laten gaan/een transformatie. Wat je dan moet overwegen is: 1. heb je het probleem voldoende onderzocht en 2. heb je na het het schrijven/zien van de verbintenissen/veranderprocessen getest of de verbintenissen/veranderprocessen effectief genoeg waren om echte veranderingen/oplossingen te zijn? Wat betekent dat we moeten nagaan waarom/hoe we geen definitieve oplossingen/veranderingen vinden/vaststellen/definitieve oplossingen/veranderingen leven, voor de problemen in onze ‘geest’, die veroorzaakt worden door deze twee dimensies die wij in relatie tot problemen hebben – het werken met te weinig informatie en de inherente neiging om constant te willen bestaan als het probleem – zelfs in onze eigen ‘geest’.
We hebben gekeken naar het vaststellen van oplossingen door het probleem te zien, en niet nog meer problemen te creëren, door alle informatie in beschouwing te nemen, er niet op te reageren, maar het op een praktische manier in te schatten – daardoor heb je de mogelijkheid om jezelf aan te sturen/bewegen/veranderen als het probleem dat je onder ogen ziet. Dus het zal een proces van verandering worden – waar jij actief maar met geduld de problemen onderzoekt – je referentiepunt om te zien of je het probleem effectief hebt onderzocht zal zich vertalen in hoe de oplossing/verandering zich ontpopt. Wanneer alle dimensies/informatie over het probleem niet in het hier gebracht zijn – dan zal de oplossing/verandering niet valide zijn, dus doe je het opnieuw en bekijk je wat je over het hoofd hebt gezien of niet in overweging hebt genomen.
Doordat we niet alle dimensies in ogenschouw nemen komen we niet tot oplossingen, waarbij het komen tot oplossingen of het woord ‘oplossing’ als levend woord niet eens aanwezig is in ons als mensheid. Dat is een heel treurig gegeven, dat wij in plaats van oplossingen meer gevolgen en daardoor problemen creëren. Toch klinkt dit niet als een ver van mijn bed show, want hoe vaak hebben wij niet een oplossing bedacht waarbij we later konden zien dat we de helft aan informatie nog niet eens gebruikt hadden.
Kijk eens in de wereld, de op handen zijnde oorlog met Syrië en de argumentatie/dimensies die worden gebruikt om tot een besluit/oplossing/verandering te komen zijn niet valide en manipuleren en verslechteren de status quo van de wereld alleen maar.
Kijk eens naar het probleem met Fukushima, daar wordt ook alleen maar gewerkt met beperkte informatie/dimensies, waardoor inmiddels het radioactieve probleem tot een universele milieucrisis leidt.
Op universeel niveau kunnen we ook zien dat er met opzet te weinig informatie/dimensies worden gebruikt om zo het eigen belang van groeperingen/landen te kunnen bedienen. En wij het volk zijn zo gewent aan problemen als zijnde de oplossing dat we ons nog eens lekker omdraaien in ons bedje. Want zolang onze portemonnaie niet wordt gerold hoeven wij ook geen moord en brand te roepen.
Kun je het je voorstellen dat premier Rutte met zijn ambtenaren om tafel gaat zitten en de tafel niet verlaat totdat alle informatie/dimensies voor een bepaald probleem op tafel liggen, zodat er een afgewogen beslissing genomen kan worden dat in het belang van een ieder is. Natuurlijk niet, het woord ‘oplossing’ is niet in de sikkepit van Rutte geprogrammeerd, net zoals dat bij U en mij niet is geprogrammeerd. Wij rollen onszelf liever om in de problemen, zoiets van hoe meer problemen hoe meer vreugd, en denken dan vervolgens dat verandering niet mogelijk is. Rutte roept het Obama na dat er verandering /oplossingen moeten komen, maar dat kunnen wij met z’n allen niet aan, onze comfort zone is die van problemen en problemen creëren als oplossingen. Zeg maar eens het woord ‘oplossing’ hard op en kijk dan in zelfeerlijkheid wat de ‘geest’ produceert aan beelden/ideeën/opinies, dat is het fysieke bewijs voor het feit dat ‘oplossingen’ niet bestaan als levend woord in en als ons.
Dus dimensies zijn uiterst belangrijk en kunnen ons helpen te beseffen dat wij behoorlijk ver van huis zijn als we niet komen met daadwerkelijk oplossingen die valide zijn en echte verandering teweeg brengen. Dimensies zorgen ervoor dat een probleem als een geheel van losse aspecten gezien kan worden en zo in het belang van een ieder opgelost kunnen worden.
In mijn volgende blog zal ik zelfvergevingen schrijven, correctieve zinnen en verbintenissen.
Een Veertiger haar Tocht naar Leven 