Uit de documentaire “Psywar” een vertaald citaat:
” Dingen/produkten maken ons niet gelukkig. Wat mensen gelukkig maakt, blijken geen materiële zaken te zijn. Wat mensen gelukkig maakt, zijn die dingen die gekoppeld zijn aan sociale zaken, autonomie en ontspanning.”
” Wanneer we vragen wat mensen gelukkig maakt, zijn het zelden materiële zaken. Het probleem is dat kapitalisme materiële zaken moet verkopen. reclame neemt beelden van het leven dat wij graag willen hebben zoals: connectie voelen, sociaal leven, vriendschap, familie, intimiteit en seksualiteit. Dat zijn de beelden die worden gelinkt aan objecten/produckten. Dat maakt reclame een waarheid en een leugen op hetzelfde moment. reclame is de waarheid, omdat het onze echte verlangens reflecteert.”
Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om te geloven dat meer en groter leidt tot beter, een beter leven, terwijl ik door dit geloof aan te hangen alleen maar inspeel op beelden in mij en deze trigger om dit geloof in meer en groter te rechtvaardigen.
Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijn leven zo in te richten dat er altijd meer en groter zou volgen op het voorafgaande zonder rekening te houden met het feit dat meer en groter met net zoveel gemak kunnen omslaan in minder en slechter.
Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om geschokt te zijn en vol ongeloof toen meer en groter niet het logisch gevolg van mijn leven was en minder en slechter een trend werd die zich in een neergaande spiraal ontvouwde.
Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mij niet te realiseren dat de dingen die ik verlangde daar waren omdat ik gemanipuleerd werd door de reclame in mijn wereld die inspeelde op mijn diepste verlangens en dat omzette in produkten.
Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om niet te snappen waarom ik bepaalde produkten zou moeten kopen maar wel zie/voel dat er knoppen bij mij worden ingedrukt die mij een warm gevoel geven bij dit produkt en beantwoorden aan een diep verlangen in mij.
Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om geluk en produkten/materiële bezittingen te koppelen ook al kocht ik ze niet.
Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om een groter huis als vrijheid te zien en een connectie met het leven.
Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om eenleven lang te zoeken naar vrijheid door steeds grotere huizen te wensen.
Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijzelf als een looser te zien wanneer ik niet een groter huis heb en daardoor minder vrijheid.
Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mislukt te zijn in het leven wanneer de gevoelens die door de samenleving gekoppeld zijn aan beelden van produkten niet verwezenlijkt kunnen worden.
Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijzelf af te vragen waarom anderen wel die produkten hebben die hun diepste gevoelens beantwoorden en waarom mij dat niet is gelukt. Waarin ik mij vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om jaloers te zijn op mensen die meer/betere produkten hebben dan mij en daardoor meer heel zijn dan mij.
Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om het beantwoord krijgen van mijn diepste gevoelens te zien als mijn doel in het leven en totaal voorbij te gaan aan mijzelf en wie ik ben in dit leven.
Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mij te hebben afgescheiden van consumentisme om zo mijzelf niet gemanipuleerd te voelen in het kopen van dingen die ik niet wens en mij niet realiserende dat ik daardoor met een soort van gat blijf zitten omdat daardoor niets beantwoord/resoneert aan/met de diepste gevoelens in mij.
Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijn diepste gevoelens en wensen omtrent, vrijheid, connectie, socialiseren, vriendschap, intimiteit, seksualiteit te willen vervullen door zaken van buiten af en mij niet te realiseren dat deze gevoelens niet echt zijn, zolang het gevoelens zijn en geen handelingen/zelfexpressie gebaseerd op zelfvertrouwen en zelfintimiteit.
Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om reclame als een leugen te zien, maar tegelijkertijd wel een programmering toe te staan die bij het denken aan mijn diepste gevoelens opplopt of ik daar nu op handel of niet.
Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om te participeren in een wereld waarin wij zoekende zijn naar vrijheid, intimiteit en connectie en bereidt zijn alles te geloven dat ons dichterbij brengt bij ons hoogste doel in het leven, maar ons niet realiseren dat wij al vrijheid, intimiteit en connectie hebben in onszelf die we niet vertrouwen omdat we nog niet instaat zijn onszelf te vertrouwen en zodoende ons liever keren naar produkten die deze gevoelens reflecteren.
Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om te participeren in een wereld waarin wij zien dat we in de maling worden genomen door de reclame technieken om produkten aan ons te slijten, maar waar wij niet willen zien dat diezelfde technieken worden gebruikt als propaganda om ons doen te geloven dat we oorlog moeten voeren, meer olie nodig hebben, het okay is dat wij eten en anderen niet en ons meer te voelen op basis van afkomst en nationaliteit.
Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om te participeren in een wereld waarin wij geen vraagtekens zetten bij het feit waarom de één wel slaagt in het leven en de ander niet en enkel en alleen een leven lang vechten om tot de groep te behoren die geslaagd is in het leven en niet te willen inzien hoeveel lijken we achter ons moeten laten om dit doel te bereiken.
Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om te participeren in een wereld waarin wij niet meer instaat zijn en niet meer willen onderzoeken of de kennis die ons zo gretig wordt gegeven één van waarde is of een techniek om ons te manipuleren in die positie in het leven die van ons wordt verwacht als goede burgers.
Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om te participeren in een wereld waarin wij onszelf identificeren met de produkten die wij kopen op basis van het onderliggende gevoel dat door beelden/reclame getriggerd wordt en ons niet te realiseren dat wij alleen dat kunnen zijn wat we zijn en alles van buitenaf opgelegd als een soort van decoratie is persoonlijkheid, wat ons alleen maar verderaf brengt van wie we eigenlijk zijn.
Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om te participeren in een wereld waarin wij toestaan dat reclame/propaganda ons zombifiseerd en ons als in een trance door het leven laat gaan om zo de minste last van ons te ondervinden en de kans te minimaliseren dat wij opstaan en onze stem laten horen.
Ik ga met mijzelf de verbintenis aan om daar waar mogelijk anderen te informeren over de werking van reclame/propaganda om zo duidelijk te maken dat zelfverantwoordelijkheid nodig is om onderscheid te maken tussen wat er toe doet en verandering kan brengen voor al het leven op de aarde en dat wat ons helpt wegdromen in zombieland.
Ik ga met mijzelf de verbintenis aan om zelfverantwordelijkheid te nemen als het gaat om reclame/propaganda en het daar te stoppen waar ik merk dat ik toesta dat het grip op mij heeft en mij beïnvloed om niet meer te handelen in het voordeel van een ieder.
Ik ga met mijzelf de verbintenis aan om gevoelens van meer willen en eigenwaarde afmeten aan het meer hebben, te stoppen en te zien dat ik handel vanuit jaloezie en het minder voelen dan, door te participeren in mijn ego.
Een Veertiger haar Tocht naar Leven 
O wat een goeie, iedereen kan dit lezen en herkennen