Dag 241 van 2555; de vagina de bron van al het kwaad – in het geniep – deel 2

In mijn vorige blog heb ik een intro geschreven over het volgende onderwerp dat ik in het kader van de ‘de vagina de bron van al het kwaad’ serie, in het geniep. Hierin kwam naar voren dat wij als kinderen zo worden gekneed door de volwassenen dat wij onze geslachtsorganen gaan ervaren als iets dat het daglicht niet kan verdragen en iets dat in het geniep benaderd moet worden. Waardoor ik op de volgende probleem/oplossing/beloning uitkwam.

Probleem:

Geloven dat de vagina een minderwaardig onderdeel van mijn lijf is dat verstopt dient te worden en alleen benaderd kan worden in het geniep.

Oplossing:

De energetische ladingen van het woord en beeld van de vagina afhalen en begrijpen dat die door voorprogrammering van generatie op generatie zijn overgebracht en dat ik dat kan stoppen.

Beloning:

In eenheid en gelijkheid met mijn vagina kunnen leven en mijzelf aan te sturen wat betreft mijn kijk op/denkbeelden over mijn vagina en niet te handelen volgens mijn voorprogrammering.

Angstdimensie:

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om angst te hebben om gesnapt te worden als kind terwijl ik een band met mijn vagina opbouw waarvan ik niet weet of dat getolereerd word. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om bang te zijn dat ik niet voldoe aan hetgeen men van mij verwacht binnen het gezin en de maatschappij als het gaat om mijn relatie met mijn vagina.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om angst te hebben dat ik afwijkend ben door mijn vagina als deel van mijzelf te zien en ik niet snap waarom het iets is dat in het geniep moet afspelen. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijzelf te separeren van de rest van de mensen door mijzelf als afwijkend te labelen.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om angst te hebben dat wanneer ik mijn vagina als deel van mijzelf zie ik niet normaal ben. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om bang te zijn anders te zijn en uit de boot te vallen. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om angst voor het overleven te hebben wanneer ik uit de boot val door anders te zijn.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om angst te hebben voor het opnieuw opbouwen van een relatie met mijn vagina, wat ik nu zie als iets onnatuurlijks.Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om bang te zijn dat wanneer ik die relatie aanga die ik bestempel als onnatuurlijk het zou kunnen omslaan in een obsessieve relatie en ik mijzelf niet meer onder controle heb. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om angst te hebben de controle te verliezen en losbandig een relatie met mijn vagina aan te gaan en zo niet meer in de maatschappij te passen waardoor mijn kansen in de maatschappij verminderen.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om angst te hebben voor een relatie/band met mijn vagina. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mij afzijdig te houden van en te ontsnappen aan het 1 worden van mijn fysieke lichaam, omdat separatie zo gewoon is geworden dat separatie voelt als wie ik ben. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om te geloven dat separatie is wie ik ben.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om angst te hebben dat ik zal genieten van de relatie die ik met mijn vagina opnieuw kan opbouwen. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om angst te hebben voor het onbekende en genieten van mijn vagina te zien als iets egoïstisch, door de afscheiding die er nu nodig is om te komen tot een vorm van genieten.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om angst te hebben om 1 en gelijk te zijn aan mijn vagina en mede daardoor te veranderen in iets/iemand die ik nog niet gekend heb. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om aan mijn oude ‘ik’ beeld vast te willen houden, ook al is het niet in het voordeel van een ieder, om zo niet in het diepe van het onbekende te worden gegooid, daar waar ik denk totale controle kwijt te raken en mij niet te realiseren dat zelfaansturing de manier is hoe ik kan veranderen en dus de totale controle wel los zal moeten laten om 1 en gelijk aan mijn vagina te kunnen worden.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om angst te hebben voor mijn vagina als losstaande entiteit. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om in separatie te denken over/aan mijn vagina en mij niet te realiseren dat wanneer ik heel ben ik kan genieten van de totale expressie van mijn fysieke lichaam, waar alles interconnecties met elkaar heeft en ik niet spreek over het genieten met mijn vagina maar het fysiek genieten als een expressie.

Gedachtendimensie:

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om in de geest mijzelf te zien ontdekken van mijn lijf en dan met name mijn vagina, maar met eenangst op de achtergrond dat ik betrapt zal worden en afgekeurd als persoon. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om te vrezen dat ik niet meer waardig ben wanneer ik mijn lijf/vagina leer kennen, omdat mijn buitenwereld dit als vies en ongeoorloofd beschouwd.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om in de geest mijzelf als eenling te zien staan en aangewezen als degene die niet normaal is. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om te vrezen dat ik het niet zal redden wanneer ik mijn vagina anders benader als hoe ik denk dat men dat van mij verlangt.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om in de geest mijzelf onophoudelijk bezig te zien met mijn vagina als een angst/schrikbeeld van een outcast die het niet meer op een rijtje heeft. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijn vagina tot een outcast van mijn fysieke lichaam te maken.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om in de geest mijzelf los van mijn vagina te zien als een soort van rebus, een poppetje + een vagina = een mens.  Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijn separatie van mijn vagina zo te visualiseren dat het een acceptabel beeld voor mij  word.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijzelf in de geest niet te zien genieten van mijn relatie met mijn vagina en mij vast te houden aan dit beeld, omdat dit beeld zo vertrouwt is. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijzelf te saboteren binnen mijn relatie met mijn vagina.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijzelf in de geest te zien als wie ik denk dat ik ben in separatie met mijn vagina.Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mij niet te realiseren dat ik iemand anders zou kunnen zijn/worden wanneer ik de beelden van het verleden loslaat.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijzelf in de geest te zien genieten van totale fysieke lichaamsexpressie , maar dit tegelijkertijd weg te duwen als fantasie, of iets dat niet voor mij is weggelegd. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijzelf te saboteren en mijzelf bij voorbaat af te snijden van een toekomst in totale  fysieke lichaamsexpressie, wat onacceptabel is en daarom kan ik dat niet tolereren van mijzelf ten opzichte van mijzelf.

Verbeeldingsdimensie:

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan mijzelf te verbeelden dat ik als een heel mens functioneer. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijzelf door de ogen van de geest te zien en zo te hopen dat ik een kapotte relatie kan herstellen zonder het pad te doorlopen dat nodig is om van kapot naar heel te komen.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijzelf te verbeelden dat alles in orde is en geen onbalans in mijn relatie met mijn fysieke lichaam bestaat. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om zaken die aangepakt moeten worden als niet bestaand te beschouwen en zo mijn geweten te sussen over het feit dat ik geen zelfverantwoordelijkheid neem in het herstellen van de relatie met mijn lijf/vagina.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijzelf te verbeelden dat de relatie die ik nu met mijn lijf/vagina heb okay is. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om positief opgewekte gevoelens door geloof en overtuiging door de geest boven een negatieve ondertoon te stellen die waarschuwt voor de onbalans in mijn relatie met mijn fysieke lichaam.

Interne gesprekken/backchatdimensie:

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om de backchat ‘ mijn vagina hoeft niet mee te doen, dat maakt het alleen maar moeilijker’ in mij te laten bestaan en zo mijn voorprogrammering niet op de proef te stellen. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om een relatie met mijn vagina als moeilijk te bestempelen en alleen in het geniep mij gewaar kan zijn van mijn vagina waarbij ik tegelijkertijd mijn voorprogrammering uitspeel en het gewaarzijn wegzet als vies en onbehoorlijk.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om  de backchat ‘het genieten van de vagina kan alleen in het geniep anders krijg ik problemen’ in mij te laten bestaan en zo een personage te ontwikkelen waarin geniep de boventoon speelt. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om een personage te moeten ontwikkelen om om te kunnen gaan met de onbalans in mijn fysieke lichaam door mijn vagina als los onderdeel te zien dat niet kan meedoen als een geheel, want het is vies.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om de backchat ‘wat als ik gesnapt word?’  in mij te laten bestaan en zo een ‘fake’ vorm van opgewondenheid/spanning toe te voegen aan het in het geniep genieten van mijn vagina. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om angst te verwarren met opgewondenheid/spanning en mij niet te realiseren waar dit verknipte beeld van genieten en intiem zijn ontsprong.

Reactiedimensie:

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijzelf minderwaardig te voelen bij het idee dat mijn vagina onderdeel is van mij. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om minderwaardigheid aan mijn vagina te koppelen, omdat ik denk dat anderen dat zo zien door de manier waarop ermee wordt omgegaan en hoe er ontwijkend over wordt gepraat.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om afkeer te voelen om te mogen genieten van mijn vagina. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om dit mogen genieten in mijn geest om te zetten naar losbandig en oncontroleerbaar.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om te verlangen naar een band met mijn vagina die niet omhult is door geheim en geniep, maar ik houd mijzelf tegen door angstbeelden in mijn geest van losbandigheid die door kerk en omgeving niet gewaardeerd worden. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om door angst voor losbandigheid mijzelf rigide neer te zetten en zo participeer in een polariteit.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om terughoudendheid te voelen wanneer ik denk over een relatie met mijn vagina zonder taboes. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om terughoudend te zijn als het gaat om een verandering die de kijk op mijzelf totaal zal veranderen.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om walging te voelen voor mijn vagina als de onwil tot veranderen van mijzelf. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om van mijzelf te walgen door verandering af te houden uit angst voor het onbekende en mij niet te realiseren dat wanneer ik mijzelf aanstuur ik mijn toekomst bepaal wat dus de angst voor het onbekende tot een overbodigheid maakt.

Fysieke gedragsdimensie:

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om verkramping van mijn spieren te ervaren als een fysiek tegenhouden. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijzelf te verkrampen als het aankomt op verandering en verkramp als het aankomt op het accepteren van separatie.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om niet vrijuit te ademen. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijn omgeving te manipuleren door niet goed door te ademen en zo weg te kunnen duiken in de geest wanneer het te moeilijk wordt.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om spanning in mijn fysieke lichaam te ervaren. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om de frictie die ik in de geest ervaar fysiek te maken door een algehele spanning in mijn lijf.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om een opgejaagdheid te voelen in mij lijf. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijzelf opgejaagd te voelen door de fysieke werkelijkheid die mij laat zien dat ontkenning van de onbalans tussen mijn lijf en vagina niet de oplossing is.

Consequentiedimensie:

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijn onbalans tussen lijf en vagina te laten accumuleren tot een fysieke conditie. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijzelf niet te realiseren dat ziekte in mij het zien in mij is waar het mis ging.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om in separatie door het leven te gaan en dit als normaal te bestempelen. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijzelf heel te voelen in mijn geest terwijl ik niet heel ben in mijn fysieke werkelijkheid.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om de consequenties van het leven in separatie met mijn vagina niet onder ogen te zien en zo te hopen dat alles wel vanzelf goed zal komen. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om nare dingen onder het tapijt te vegen om zo in een ‘ik weet nergens van’ mentaliteit verder te kunnen leven.

In mijn volgende blog zal ik de zelfvergevingen nog een stapje verder blootleggen om ze vervolgens om te zetten in correctieve zinnen en verbintenissen die ik in het hier en nu met mijzelf aanga.

Dag 232 van 2555; de vagina de bron van al het kwaad – menstruatie – deel 2

In mijn blog van gisteren heb ik aangekondigd dat ik vandaag de zelfvergevingen zal uitschrijven omtrent het mij afscheiden van mijn vagina in relatie tot menstruatie.

 

Probleem:

Het mijzelf afscheiden van mijn vagina door mijn menstruatie als een kwaad te zien dat mij overkomt en beperkt.

Oplossing:

Gelijk gaan staan aan mijn menstruatie en mijn vagina als mijzelf als leven.

Beloning:

Eén en gelijk aan mijzelf en het leven staan en zo leven te mogen ervaren door mij heen als een geheel/eenheid die mij doet beseffen dat ik daadkracht heb en als geheel veel sterker ben dan in delen.

 

Angstdimensie:

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om angst te hebben dat mijn menstruatie nooit zou komen, omdat ik als 7-jarige dacht dat het meteen zou beginnen toen ik hoorde over menstruatie. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijn menstruatie als een punt van eigenbelang te benaderen, waardoor ik ineens groot zou worden en zou meetellen. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijn verlangen naar mijn menstruatie als een polariteit op te pakken, waardoor het intens verlangen naar de menstruatie zich gaandeweg omboog naar het verlangen om nooit meer te menstrueren.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om angst te hebben dat ik nooit meer van de helse pijnen van mijn menstruatie af zal komen. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om het bloeden van mijn vagina als entiteit de schuld te geven voor mijn maandelijkse pijnen.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om angst te hebben dat door het dragen van maandverband de nadruk juist wordt gelegd op dit lichaamsdeel, deze entiteit, die alleen maar mag bestaan in zijn eigen schaduw, in de geheime onderwereld van alles wat het daglicht niet kan verdragen. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mij te schamen voor het hebben van een entiteit dat niet getoond kan/mag worden dan alleen in het geniep.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om angst te hebben dat ik met een grote rode vlek in mijn broek in het openbaar mij moet bewegen. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijn vagina de schuld te geven van het feit dat het mij voor schut kan zetten en het mij in verlegenheid kan brengen door zijn ware aard, een bloedend gat, te tonen aan de buitenwereld.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om angst te hebben dat de menstruaties zich steeds sneller zullen opvolgen en langer zullen duren, zodat langzaam maar zeker ik van mijn vrijheid wordt beroofd om dat te kunnen doen wat ik wil. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijn vagina als vrijheid berover te zien tijdens mijn menstruatie.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om angst te hebben leeg te bloeden en te bezwijken onder mijn menstruatie. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om te geloven dat mijn vagina instaat is om zelfmoord te plegen ten koste van de rest van mijn lijf. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om te geloven dat mijn vagina de controle over mij als geheel heeft en kan bepalen hoe ik mij voel.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om angst te hebben voor het kijken naar het fysieke voorkomen van mijn vagina en teleurgesteld te zijn bij de aanblik aan mijn vagina en te zien dat het meer van hetzelfde was als de rest van mijn lijf. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijn vagina als meer te zien en bijzonder door al het geheimzinnige eromheen, en frictie te bemerken nu mijn vagina er niet bijzonder of speciaal uitziet, maar eigenlijk een beetje zielig hoopje vel.

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om angst te hebben dat een ander zou kunnen ruiken dat ik ongesteld ben. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijzelf als vies te ervaren wanneer ik heftig bloed en het bloed overal en nergens zit, en ik het liefst mijzelf van mijn vagina wil afscheiden en er niet mee geassocieerd wil worden.

 

Gedachtendimensie:

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om in de geest mijzelf eindeloos te zien wachten op een menstruatie die uiteindelijk 7 jaar later zich aandiende. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om moedeloos te worden en mijn lijf en mijn vagina niet meer te vertrouwen dat zij dat gingen doen wat volgens fysieke regels zou moeten gebeuren en ik niet dat zou behalen wat de uiteindelijke belang was, n.l. groot worden en een vrouw.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijzelf in de geest te zien in elkaar duiken van de pijn die ik zo graag wilde laten stoppen maar die niet kon stoppen. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om de pijn als iets van buitenaf te ervaren dat mij werd aangedaan door de vagina di ede aanstichter van alle kwaad was.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijzelf in de geest te zien met een prop van een maandverband in mijn onderbroekje en zeker te weten dat iedereen het ziet en mij aanstaart. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om te denken dat ik het middelpunt van mijn bestaan ben en iedereen altijd op mij let en in detail naar mij kijkt.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijzelf in de geest te zien met een enorme vlek in mijn broek die absoluut niet meer te verbergen is en mij het schaamrood op de kaken doet krijgen. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijzelf vies en laag te voelen door een vlek in mijn broek en mij niet te realiseren dat het de geheimzinnigheid en het weg willen stoppen van de vagina is dat maakt, dat ik schaamte ervaar dor de vlek in mijn broek veroorzaakt door een lekkende, bloedende vagina.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijzelf in de geest te zien met maandverband de hele maand rond en nooit meer niet te bloeden. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om te geloven in beelden die niet fysiek reëel zijn, maar waar ik aan vastklamp om zo angst te ervaren en meer afscheiding van mijn vagina.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijzelf in de geest te zien op de grond liggend en totaal te zijn leeggebloed, waarbij ik geen controle meer over mijzelf heb/ervaar. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om te geloven dat ik kan doodbloeden aan een menstruatie en hier totaal geen gezond verstand meer kan toepassen door de waas van de angst.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijzelf in de geest te zien te zien kijken naar een vagina die speciaal en mooi is en mij zelfwaarde geeft, iets om trots op te zijn. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om beelden in mijn geest te ontwikkelen over hoe een mooie vagina eruit ziet, gevoed door media, en frictie te beleven in de fysieke werkelijkheid als het er niet zo uitziet als verwacht.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijn onderlijf in de geest totaal onder het bloed te zien en mij smerig en vies te voelen. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om te verwachten dat een menstruatie een schoon en net gebeuren is dat vrij ongemerkt en ongezien voorbij gaat.

 

 

Verbeeldingsdimensie:

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mij voor te stellen dat ik niet meer ongesteld ben en mijzelf bevrijd voel en niet meer in de ban van mijn vagina. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om angst te ontwikkelen voor het andere eind van de polariteit, waar ik vroegtijdig in de overgang kom, en niet weet of ik de gevolgen van de menopauze al wil ervaren.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mij te verbeelden hoe ik en te verwaarlozen menstruatie heb. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mij niet te realiseren dat ik niet mijn fysieke lijf kan manipuleren vanuit een startpunt van eigenbelang waarin ik niet alle gevolgen van een vroegtijdige menopauze kan overzien en niet alle voordelen van een menstruatie begrijp.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om  mij te verbeelden dat mijn vagina mij niet meer in zijn greep houdt en ik vrij kan zijn als een geheel met mijn vagina, net zoals de reclame spotjes van maandverband waar vrouwen rondhuppelen in het gras om hun vrijheid te verbeelden. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mij te beseffen dat het verlangen naar dit denkbeeld, niet een verlangen uit vrije wil is maar een verlangen vanuit voorgeprogrammeerd zijn, als gevangene van de matrix.

 

 

Interne gesprekken/backchatdimensie:

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om de backchat ‘ mijn vagina houdt mij in zijn greep’ in mij te laten bestaan en zo te geloven dat ik niet vrij ben en mijzelf niet aanstuur. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om te geloven dat mijn vagina een andere entiteit is die leeft in mijn lijf en mij aanstuurt, wat het tot parasiet maakt, oftewel een lagere vorm van leven op de maatschappelijke ladder.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om  de backchat ‘door mijn vagina heb ik menstruale ellende’ in mij te laten bestaan en zo mijn vagina de schuld te kunnen geven van al dat vervelend is in mijn menstruatie. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijn vagina als zondebok te gebruiken en niet 1 en gelijk aanmijn vagina te kunnen bestaan.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om de backchat ‘mijn vagina geeft meer ellende dan plezier’ in mij te laten bestaan en zo de vagina als de bron van het kwaad te zien. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mij niet te realiseren dat afscheiding van een deel van mij in oneerlijkheid wel gevolgen moet opleveren en zich tegen mij keert als een zuurpruim.

 

 

Reactiedimensie:

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijzelf buitengesloten te voelen door mijn vagina. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijn daadkracht weg te geven aan gedachten over mijn vagina, door het te zien als een aparte entiteit die mij aanstuurt zonder dat ik daar aan te pas kom.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om aversie te voelen tegen de vagina die duidelijk voor mij de vijand is en in de gaten gehouden moet worden. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijn lijf tegen zichzelf uit te spelen en zo in gevecht met mijzelf te gaan.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mij minderwaardig te voelen ten opzichte van mijn vagina en tegelijkertijd mijn vagina als te min te beschouwen als reactie op het toestaan en accepteren van, de mindere te zijn dan een deel van mijn lijf. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om niet te staan als geheel als fysiek lichaam.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijzelf beperkt te voelen door mijn vagina. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mij niet te realiseren dat een fysiek deel van mij dat functioneert naar behoren, mijzelf kan beperken.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijzelf te schamen voor mijn vagina, het kwaad dat het daglicht niet kan verdagen, waar ik niet mee geassocieerd wil worden. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om niet te willen zien wie ik ben geworden in separatie van mijzelf.

 

 

Fysieke gedragsdimensie:

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om reacties te hebben op de fysieke geur van een ongesteldheid en die wil verbergen net als mijn vagina. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mij machteloos te voelen ten opzichte van mijn vagina die ik niet de baas ben volgens mijn geest.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om het schoonmaken en het aanraken van de vagina tijdens mijn menstruatie als het schoonmaken van een ding te beschouwen. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mij niet te realiseren dat ik bewust de connectie met dit lichaamsdeel uitschakel vanwege teveel geestelijke ballast er omtrent.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijzelf fysiek onzichtbaar te willen maken door in mijn lijf te willen wegduiken. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijzelf niet aan de buitenwereld als ‘kijk hier ben ik’ te willen tonen, maar mij als een slaaf voel van een systeem/patroon dat menstruatie heet.

 

 

Consequentiedimensie:

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mijzelf als slaaf van de menstruatie te beschouwen en mij navenant te gedragen. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om te geloven dat ik slaaf moet zijn aan mijn menstruatie om het te doorlopen en weer over te laten gaan.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om niet meer te genieten van mijn vagina als geheel van mij, maar mijn vagina als buiten gebruik te beschouwen tijdens mijn menstruatie. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om mij niet alleen af te scheiden van mijn vagina, maar tegelijkertijd ook van mijn menstruatie, als het ergste wat mij maandelijks overkomt.

 

Ik vergeef mijzelf dat ik niet heb geaccepteerd en toegestaan om het gevoel van vies dat ik jegens mijn vagina heb rond mijn menstruatie, vast te houden in mijn geest en mijzelf mee te terroriseren op momenten waar het niet past. Waarin ik mijzelf vergeef dat ik heb geaccepteerd en toegestaan om vies een aanleiding te laten zijn om mijzelf af te scheiden van mijn vagina en zo af te scheiden van mijzelf als geheel, wat mij beperkt in mijn expressie gelijk aan en in het leven.

 

 

In mijn volgende blog zal ik de zelfvergevingen nog een stapje verder blootleggen om ze vervolgens om te zetten in correctieve zinnen en verbintenissen die ik in het hier en nu met mijzelf aanga.

Dag 231 van 2555; de vagina de bron van al het kwaad – menstruatie – deel 1

Waar Eva in het paradijs Adam verleidde met de appel van de boom van kennis en informatie, zagen we dat na het nuttigen van de appel zij zich bewust werden van hun naaktheid/fysikaliteit. Dit was het moment dat er schaamte ontstond omtrent hun naaktheid, maar tegelijkertijd ook manipulatie zijn intrede deed. Wellicht verleidde Eva, Adam, nu met haar lichaam en was haar ‘grot der wonderen’ hetgeen Adam niet kon weerstaan. Waar wij heden ten dage geld en seks als grote motivators hebben om ons te laten bewegen door ons fysieke bestaan, hadden Adam en Eva alleen seks. Door de bewustwording van hun naaktheid oftewel hun ware aard ontstond er al snel separatie tussen lichaam en geest. Dit zou je als een erfzonde kunnen zien die generatie na generatie werd doorgegeven.

Zijn de meesten van ons niet opgevoed met het besef dat naakt zijn niet iets is waar je te koop mee loopt, dat is intiem, wordt dan gezegd. Maar staat intiem hier dan niet gelijk aan geheimzinnig/stiekem het kan het daglicht niet verdragen. Ik was als kind niet trots op mijn fysieke lichaam, ik had er ook geen hekel aan, maar ik functioneerde niet als een geheel. Mijn vagina werd vaak aangeduid met een hoofdknik naar beneden, wat op mij als kind overkwam als, dat ding daar beneden waarmee je plast. Ik snapte het geheimzinnige eromheen niet, maar zoiets wordt gewoon en je neemt dat als kind over. Er werd een naam voor bedacht, want elk gezin gaf het weer een andere naam, wat aangaf dat het een andere entiteit moest zijn dan ikzelf want het had een andere naam. Als ik bij anderen thuis kwam en ik zei dat mijn been jeukte dan werd ik begrepen, had ik gezegd dat mijn spaarpot jeukte dan hadden sommige gezinnen mij waarschijnlijk moeilijk aangekeken. Een andere entiteit en gesepareerd van de rest van mijn lijf met een naam die naar geld verwijst. Ik was de weg kwijt als kind.

Naar mate ik groter werd mocht ik bepaalde dingen niet doen en bepaalde houdingen niet aannemen, want dan zou men mijn vagina/onderbroekje zien. Dit werd niet met zoveel woorden gezegd, maar mij werd gevraagd om mij damesachtig te gedragen, waardoor ik niet eens heerlijk met mijn benen wijd in een stoel kon gaan zitten. Ik zag die vagina van mij, die losse entiteit, mijn vrijheid inperken. Op mijn 14e werd ik ongesteld, wat mijn band met mijn vagina niet deed versterken. Mijn menstruaties waren vanaf het begin heftig en zeer pijnlijk. Ik had 7 jaar gewacht op mijn menstruatie en het leek mij iets leuks om naar uit te kijken, althans zo werd het gebracht, “dan ben je een groot meisje, een vrouw”, nou kom maar op dacht ik. Door mijn menstruatie heb  ik mijn vagina wel ettelijke keren in de uitverkoop willen doen, de pijn heeft ons geen hechtere band doen krijgen, maar ik zag het als de bron van al het kwaad.

Deze blog serie die 3 blogs zal gaan omvatten en als onderwerp menstruatie heeft, zal deel gaan uitmaken van een grotere serie die allemaal als titel ‘de vagina de bron van al het kwaad’ zullen hebben. De verschillende onderwerpen die ik wil gaan aansnijden zijn, menstruatie, vrouwelijke bewustwording, in het geniep en kinderen krijgen, om zo terug naar de bron te gaan. Daar waar ik mij afscheidde van mijn vagina, om opnieuw een band met mijn vagina op te bouwen, gelijk en 1 aan al mijn andere lichaamsdelen. Vervolgens zal deze serie mij dan weer terug leiden naar het onderwerp candida, waar de vorige 3 blogs gingen over de angst voor een mogelijke vaginale infectie. Mijn afgelopen blogs maakten mij duidelijk dat ik eerst de band met dit lichaamsdeel de vagina moet herstellen alvorens verder te kunnen gaan met verdere onderzoeken in mij als mens en leven als een reflectie van binnen naar buiten en buiten naar binnen.

Probleem:

Het mijzelf afscheiden van mijn vagina door mijn menstruatie als een kwaad te zien dat mij overkomt en beperkt.

Oplossing:

Gelijk gaan staan aan mijn menstruatie en mijn vagina als mijzelf als leven.

Beloning:

Eén en gelijk aan mijzelf en het leven staan en zo leven te mogen ervaren door mij heen als een geheel/eenheid die mij doet beseffen dat ik daadkracht heb en als geheel veel sterker ben dan in delen.